Odpieluchowanie

ODPIELUCHOWANIE to temat wzbudzający ogrom emocji, najczęściej tych trudnych. Wielu rodziców, jeśli nie wciąż większość, dąży do odpieluchowania swojego dziecka jak najszybciej. Dlaczego? Przyczyn jest wiele, ale przede wszystkim ze względu na presję otoczenia. Nasze mamy i teściowe wywierają nacisk, bo… kiedyś dziecko sadzało się na nocnik jak tylko potrafiło siedzieć, a zatem w wieku kilku miesięcy. Nie oceniam ich, bo na pewno chciały dobrze. Poza tym, nie miały wiedzy czym to może skutkować i kiedy to zrobić najlepiej, aby odbyło się bez krzywdy dla dziecka. Dziś ta wiedza już jest. Jesteśmy w zupełnie w innym punkcie niż 30-40 lat temu.

 

Konsekwencje zbyt wczesnego i nieodpowiednio przeprowadzonego procesu odpieluchowywania

 

Bardzo trudno jest wytłumaczyć to osobom z podejściem „Ja Cię odpieluchowałam jak miałaś kilka miesięcy i jakoś żyjesz” / „Kiedyś w wieku kilku miesięcy dzieci nie nosiły już pieluch!”. Szkoda. Wielka szkoda, bo to „jakoś” dla ogromnej części społeczeństwa oznacza poważne problemy zdrowotne z pęcherzem w dorosłości, m.in. nadreaktywny pęcherz (konieczność bardzo częstego oddawania moczu, zarówno w dzień, jak i w nocy), wtórne nietrzymanie moczu, niewłaściwe nawyki oddawania moczu, np. przez parcie i inne.

Do tego wiele osób zmaga się dzisiaj z problemami natury psychicznej, które są powiązanie z podejściem naszych rodziców do tematów fizjologicznych:

  • nieustanne myślenie o tym „Czy i kiedy mi się zachce?”, 
  • wielokrotne chodzenie do toalety „na zapas” (najczęściej przed wyjściem z domu oraz przed snem), 
  • blokada przed załatwieniem się w innym miejscu niż dom. 

Myślę, że duża część z nas słyszała kiedyś teksty typu „Nie będziemy się zatrzymywać na sikanie” bądź „Nie wstanę w nocy z Tobą, masz się wysikać teraz”. No i teraz jest jak jest 🙁

Oczywiście, można pytać dziecko przed wyjściem z domu czy chce zrobić jeszcze siusiu, ale nie za każdym razem, nie wywierając presji, nie tworząc wokół tej czynności ciężkiej atmosfery. Warto zaufać dziecku – w końcu ono wie najlepiej czy chce mu się siusiu czy nie.

Co do oddawania moczu przed snem – tutaj również nie powinniśmy naciskać dziecka. Należy mądrze i spokojnie tłumaczyć, że warto zrobić siusiu przed snem, aby pęcherz był pusty i mógł pójść spać (tak jak my), bo jeśli będzie pełny, to będzie mu trudno zasnąć i spać spokojnie całą noc.

 

To kiedy zacząć?

 

Optymalny wiek to +/- 30 miesięcy, czyli 2,5 roku. Są oczywiście dzieci, które żegnają się z pieluchami wcześniej, a są takie które muszą zaczekać nawet do 3 r.ż. Dziecko zwyczajnie musi być gotowe fizycznie, psychicznie i fizjologicznie. Nie przyspieszycie tego! Poza tym, podczas procesu odpieluchowania dziecko jest bardzo przewrażliwione i tak naprawdę każdy komunikat rodzica z tym związany, traktuje jako mieszanie się w jego sprawy. Dzieciom bardzo zależy na tym, aby odniesienie sukcesu w tym obszarze było ich dziełem, a nie dziełem rodziców. Dwu-trzylatki są w okresie silnego rozwoju niezależności, w fazie ogromnej chęci decydowania o sobie i chcą mieć poczucie sprawczości. Zatem robienie siusiu albo kupki na nocnik czy do muszli również chcą mieć w swoich rękach!

Swoją drogą….  wyobraź sobie jakby ktoś Tobie kazał załatwiać swoje potrzeby w określonym czasie i w wyznaczonym miejscu, nie pozostawiając Ci pola wyboru, nie biorąc pod uwagę tego czy faktycznie chcesz się załatwić czy nie 😉

Jeśli czujesz, że Twoje wysiłki spełzają na niczym – WYCOFAJ SIĘ. Daj dziecku komunikat, że to ono o wszystkim decyduje i może samo kontrolować sytuację. Najczęściej właśnie wtedy sytuacja sama się rozwiązuje. Pamiętaj, że procesu odpieluchowania nie przeprowadzisz bez dziecka!

 

Czyli mam po prostu czekać i nic nie robić?

 

Nie. Możesz zrobić całkiem sporo 🙂 Możesz oswajać temat:

To czego nie możesz, to nie możesz do niczego zmusić swojego dziecka. 

DOPÓKI DZIECKO NIE BĘDZIE NA TO GOTOWE, TO GO NIE ODPIELUCHUJESZ, nawet jeśli będziesz błagała, zachęcała a nawet groziła. Im większy nacisk ze strony rodzica, tym większy opór ze strony dziecka. Im bardziej rodzic jest zdeterminowany, żeby dziecko robiło siusiu i kupkę na nocnik lub do muszli, tym bardziej dziecko jest zdeterminowane do tego, aby robić te rzeczy w inne miejsce, zwłaszcza w majtki. Jeśli stresujesz się, że Twoje dziecko jeszcze nie siada na nocniku, że nie chce pożegnać pieluch, że się boi nocnika lub muszli, to po prostu zaczekaj, daj mu czas. Ponieważ w tym obszarze, jak mało w którym można spowodować poważne blokady, które później bardzo ciężko zlikwidować.

 

Ale inni mówią…

 

Wiem. Wiem, że mówią i wiem co mówią. Jednak musisz wiedzieć, że nie ma nic gorszego jak presja wywierana na dziecku, bo ono jest już „taaakie duże” i MUSI JUŻ KORZYSTAĆ Z NOCNIKA! Wiem, że teksty w stylu „On/ona ma już 1,5 roku/2 latka, a jeszcze w pieluszce biega? Taki duży chłopak/Taka duża dziewczynka! Wstyd!” nie ułatwiają. 

Ale reaguj na takie komentarze, bo one uderzają w dziecko. Uderzają w jego poczucie własnej wartości i samoocenę, a ono samo się nie obroni. Potrzebuje Ciebie.

Dlatego życzę Ci siły i wytrwałości w odpieraniu tych „ataków” z zewnątrz oraz konsekwencji w odpowiadaniu na tego typu komentarze. Wiem, że to trudne, że ta presja jest czasami nie do zniesienia, ale dasz radę. Dla Twojego dziecka. 😊

 

Odpieluchowanie DZIENNE vs odpieluchowanie NOCNE

 

Nawet jeśli dziecko zostało odpieluchowane w dzień w wieku np. 2,5 roku, to pieluszkę na noc może mieć nawet do 5 r.ż. Dlaczego? Ponieważ te dwa procesy – odpieluchowanie dzienne i nocne nie są ze sobą tożsame. Odpieluchowanie dzienne wiąże się z głównie odczytywaniem sygnałów płynących z ciała i odpowiednie reagowanie w chwili potrzeby siusiu lub kupki.
Natomiast odpieluchowanie nocne wiąże się z umiejętnością wstrzymania załatwiania potrzeb fizjologicznych przez kilka, a nawet kilkanaście godzin. Do tego potrzebny jest odpowiednio duży pęcherz, który może pomieścić wystarczającą ilość moczu. a taki stan dzieci osiągają nawet dopiero w okolicy 4 r.ż. Zatem UKŁAD MOCZOWY dziecka musi dojrzeć.

Dojrzeć musi również UKŁAD HORMONALNY, ponieważ niezwykle istotny jest tutaj hormon regulujący gęstość moczu, czyli wazopresyna – to właśnie dzięki niej następuje oddawanie mniejszej ilości bardziej zagęszczonego moczu. Czyli: niedojrzały układ hormonalny = rzadszy mocz = częstsze robienie siusiu w nocy, w dodatku mimowolne

Jest jeszcze kwestia dojrzałości UKŁADU NERWOWEGO, który obecnie jest mocno „w budowie” 😉 a również jest ściśle powiązany z działaniem pęcherza moczowego.

Zaleca się, aby proces odpieluchowania nocnego rozpocząć co najmniej kilka/kilkanaście miesięcy po pozytywnym odpieluchowaniu dziennym. Uspokajam też, że zakładanie dziecku na noc pieluchy lub pieluchomajtek nie zaburza procesu dziennego odpieluchowania. Nie zalecam pozbywania się pieluchy na noc zbyt szybko, ponieważ zbyt duża liczba wpadek, moczeń nocnych może wpędzić dziecko w poczucie winy oraz poczucie wstydu 🙁

 

Czy wysadzać dziecko w nocy?

 

Ja mówię NIE. Dlaczego?

  • Po pierwsze, zaburzamy wówczas cykl snu swojego dziecka.
  • Po drugie, kiedy pęcherz w nocy gromadzi mocz to rośnie. Zwiększa się wówczas naturalnie jego objętość, o której pisałam kilka zdań wyżej.
  • Po trzecie, jeśli dziecko jest w nocy nieprzytomne (a takie zazwyczaj takie właśnie jest), to nie ma świadomości robienia siusiu. Zatem nie różni się to niczym od oddania moczu do pieluchy.

Także wysadzaniem w nocy niczego nie przyspieszymy, a ingerując niejako w naturę, możemy nawet opóźnić.

W przypadku kiedy musisz wysadzać dziecko w środku nocy, znaczy to, że jego wyżej wspomniane układy nie są jeszcze dojrzałe, i że Twoje dziecko NIE JEST JESZCZE GOTOWE na zdjęcie pieluszki w nocy. Czas. Daj dziecku czas. Naprawdę nie ma nic złego w tym, że Twój 3 lub 4 latek śpi jeszcze w pampersie.

 

A co z kupą?

 

W procesie odpieluchowania kupa często przychodzi później niż siusiu. Dlaczego? Między innymi dlatego, że dzieci traktują kupę jako część siebie. Wiąże się to z tym, że kiedy mają zrobić kupę do nocnika czy muszli, mają realną obawę utraty kawałka swojego ciała. Kiedy załatwiają się do pampersa, wówczas kupa zostaje niejako przy nich i czują się bezpiecznie 🙂 

Warto o tym wiedzieć i podejść na poważnie, oswajając temat odpowiednio i równie odpowiednio opiekując lęk dziecka.

Dodatkowo, całkiem sporo dzieci zwyczajnie nie wie jak wygląda ich kupa, bo rodzice podczas zmiany pampersa, szybko go zwijają i wyrzucają do kosza. Zatem dziecko nie ma nawet okazji zobaczyć zawartości. Bardzo ważne jest, aby dziecko wiedziało jak wygląda kupa. Aby nie przeraziło się kiedy zobaczy ją dopiero po zrobieniu np. do nocnika, ponieważ jest to jedna z potencjalnych przyczyn blokad w tym obszarze.

Kwestie fizjologiczne to bardzo delikatny temat, nie znoszący napięcia. Kiedy mówię rodzicom o odpuszczeniu dziecku w tym aspekcie, zazwyczaj mówią, że absolutnie presji nie wywierają. Jednak kiedy przeanalizują pewne rzeczy, okazuje się, że tak naprawdę to W DOMU WSZYSTKO KRĘCI SIĘ WOKÓŁ KUPY. Że nawet jak nie mówimy tego dziecku, to rozmawiamy między sobą, niby „po cichu”… i ten temat zwyczajnie wisi na stałe w powietrzu.

Należy uczciwie ZDJĄĆ Z DZIECKA PRESJĘ. Należy pokazać mu, że JEGO KUPA TO JEGO SPRAWA. Należy dać znać dziecku, że TO JEST JEGO DECYZJA, natomiast my jesteśmy zawsze gotowi mu pomóc, jeśli tej pomocy będzie potrzebowało.

Zwróć proszę uwagę na to, czy to napięcie z naszej strony nie pojawia się również przy kwestiach żywieniowych, czy tam nie przemycamy pewnych komentarzy, które dodatkowo naciskają dziecko, a tym samym blokują. Wspominam tutaj akurat o kwestiach psychologicznych, o podejściu do tematu… jednak przy dłuższych trudnościach w tym aspekcie, należy zawsze przede wszystkim WYKLUCZYĆ KWESTIE MEDYCZNE. Jeśli tutaj wszystko jest w porządku, to tak jak przy siusiu – dajemy dziecku czas + na spokojnie i nienatarczywie oswajamy temat rozmawiając, opowiadając bajki oraz czytając książeczki z obrazkami.

PS. Pamiętaj też, że w każdej chwili możesz umówić się ze mną na konsultację indywidualną. Przeanalizuję wówczas Waszą sytuację i na jej podstawie przedstawię wskazówki do dalszego działania 🙂
 
 

 

  
  Artykuły o podobnej tematyce, które mogą Cię zaciekawić i zgłębić temat odpieluchowywania:

Odpieluchowanie vs przyjęcie do przedszkola

Odpieluchowanie okiem nauczyciela pracującego w przedszkolu

 

Konsultacje / Dodatkowe wsparcie

Opinie

Na co dzień korzystam z ogromu wiedzy, jaki Pani Dominika przekazuje w mediach społecznościowych i swoim blogu. W sytuacji kryzysowej skorzystałam z telekonsultacji, w trakcie której dostałam konkretne porady wsparte szeroką wiedzą w zakresie psychologii dziecięcej. Polecam z całego serca!

Pani Dominika jest dla mnie ogromnym wsparciem na mojej macierzyńskiej drodze. Niemal każdego dnia czerpię z ogromu wiedzy przekazywanej za pośrednictwem mediów społecznościowych. W trudniejszym momencie skorzystałam z konsultacji indywidualnych, podczas których pani Dominika z dużym zaangażowaniem udzieliła porady i wsparcia.

Pani Dominika to niezwykle ciepła, miła i sympatyczna osoba. Świetnie odnajduję się temacie emocji małych dzieci, bardzo Nam pomogła. Ma ogromną wiedzę na ten temat. Wytłumaczyła wszystko w bardzo prosty, zrozumiały dla Nas sposób popierając wszystko przykładami, które pozwoliły zobrazować nasz problem i to jak go naprawić. Pani Dominika bardzo profesjonalnie i indywidualnie podchodzi do każdego, szuka różnych sposobów rozwiązania problemu bardzo serdecznie polecamy!!!

Dominika to odpowiednia osoba na odpowiednim "stanowisku"! Zawsze można na nią liczyć, na jej niezawodne rady, wsparcie, zrozumienie, zaangażowanie oraz ogromną chęć pomocy w rozwiązywaniu problemów. Korzystaliśmy z konsultacji przez Skype oraz e-mailowo. Polecam każdemu rodzicowi również szkolenia online autorstwa Dominiki, nie ma takiej ceny, której nie dałoby się za tak profesjonalne wsparcie i wiedzę.

Pani Dominika jest bardzo ciepłą i miłą osobą, z którą bardzo przyjemnie się rozmawia. Dodatkowo posiada dużą I fachową wiedzę na temat rozwoju dzieci, ich emocji, zachowań. Konkretne rady z przykładami jak sobie radzić w trudnych sytuacjach - to jest to czego oczekiwałam. Polecam serdecznie panią Dominikę!

Ogromna wiedza o małych ludziach. Wszystko dokładnie opisane, wyjaśnione. Widać bardzo duże zaangażowanie. Poza tym pani Dominika to pełna empatii i bardzo sympatyczna osoba. Ja się od Pani Dominiki bardzo dużo nauczyłam i polecam wszystkim :)

Bardzo polecam Panią Dominikę. Wspaniała osoba, która w bardzo przyjazny i profesjonalny sposób podchodzi do tematu, pomaga rozwiać wątpliwości i rozwiązać problemy. Wszystko spokojnie i dokładnie tłumaczy, zawsze odpowiada na pytania. Korzystałam z usług Pani Dominiki już kilka razy i jeśli będzie taka potrzeba to z pewnością zgłoszę się do niej ponownie.

To co mi dały te szkolenia, to taki wewnętrzny spokój … poczucie, że mimo trudności dam radę. Myślałam, że rozumiem moje dziecko, ale teraz wiem, że rozumiem go bardziej i mam wrażenie, że mogę stać się lepszą mamą. Doszłam jednak do wniosku, że nie mogę Cię oglądać wieczorem, bo później za dużo mi w głowie wiruje i spać nie mogę, tylko zapisuję to co najważniejsze w moim szkoleniowym notatniku. Także byłam niewyspana przez kilka ostatnich dni :), ale za to jestem doedukowana! Jeszcze raz ogromne dzięki za te szkolenia, za świetną atmosferę, umiejętność trafiania do ludzi, przykłady i wsparcie w rodzicielstwie.

Twój sposób przekazywania wiedzy jest rewelacyjny – wiele z tych informacji czytałam w poradnikach albo jeszcze pamiętam ze studiów, ale sucha teoria niepoparta żadnym przykładem trudno wchodzi do głowy i jakoś tak nie dociera do człowieka. U Ciebie mnóstwo przykładów z życia codziennego i Twój spokojny głos sprawiają, że wiedzę się chłonie natychmiast. :)

Po ostatnich dwóch szkoleniach inaczej patrzę na moją mała dziewczynkę. Widzę w niej małego człowieczka, którym tak jak nami wszystkimi kierują emocje. Jestem dużo bardziej spokojna, a przez to widzę że i moje dziecko jest szczęśliwe. Cieszę się każda chwila razem. Mimo że nie zawsze jest kolorowo, jestem zmęczona czy nie wyrabiam się, to staram się widzieć pozytywy😊

Chciałam tylko napisać, że wczorajsze szkolenie było rewelacyjne! Jestem bardzo pokrzepiona tą wiedzą. Mimo że mam blisko 11 miesięczna dziewczynkę, więc sporo rzeczy jeszcze nas nie dotyczyło, ale czuję się już pewniej bo wiem jak reagować i co myśleć już na wszelki wypadek 😊 Jak to dobrze że jest ktoś taki jak Ty!

Obejrzałam całe szkolenie i jestem pod absolutnym wrażeniem Twojej pracy! Po pierwsze opowiedziałaś o wielu zachowaniach mojego dziecka, część z nich dopiero zaczyna się pojawiać. Dzięki temu przestałam właściwie automatycznie denerwować się płaczem córeczki. Teraz wiem że jest on potrzebny, a wcześniej po prostu mnie paraliżował. Przekazałaś mi tak dużo wiedzy i wskazówek, że nie sposób się do wszystkiego odnieść teraz na bieżąco, ale jestem przekonana że będę wracała do nagrania wielokrotnie :)

W szkoleniach najbardziej podoba mi się Twoje szybkie tempo, konkret i to, że gołym okiem widać że wiesz co mówisz, jesteś pewna siebie i swojej wiedzy. Miło jest patrzeć jak czujesz się w tym taka… swobodna, z żarcikiem i mrugnięciem oka co jakiś czas jako przerywnik. Widać, że to czym się z nami dzielisz to Twoja pasja i ‚konik’- to jest ekstra. I to daje mi super poczucie spokoju że jesteś właściwą osobą do słuchania i do podążania za Twoimi wskazówkami. Jesteś naprawdę bardzo profesjonalna. :)

Obejrzałam właśnie szkolenie. Jestem ogromnie zadowolona. :) Pierwszy raz mam aż 7 stron notatek.
Jestem pod wrażeniem Twojego uporządkowania i podzielnej uwagi! Widać, że kochasz to, co robisz, bo nawet "po czasie" zamiast szybko uciekać, jeszcze podawałaś kolejne przygody, bardzo to doceniam. Super, że są z życia wzięte, a Ty jesteś bardzo otwarta, miło się Ciebie słucha :) Na pewno będę wracać po kolejną wiedzę.

Jestem właśnie świeżo po obejrzeniu webinaru "Trudne emocje u dziecka" i muszę powiedzieć, że bardzo mi się podobał. Ogrom rzetelnej wiedzy, teoria jak i przykłady z życia wzięte. Czyli to co lubię najbardziej!

Obejrzałam całe szkolenie i jestem pod absolutnym wrażeniem Twojej pracy. Po pierwsze opowiedziałaś o wielu zachowaniach mojego dziecka, część z nich dopiero zaczyna się pojawiać. Dzięki temu przestałam właściwie automatycznie denerwować się płaczem córeczki. Teraz wiem że jest on potrzebny, a wcześniej po prostu mnie paraliżował. Przekazałaś mi tak dużo wiedzy i wskazówek, że nie sposób się do wszystkiego odnieść teraz na bieżąco, ale jestem przekonana że będę wracała do nagrania wielokrotnie.

Wczorajsze szkolenie było rewelacyjne! Jestem bardzo pokrzepiona tą wiedza. Mimo, że mam blisko 11 miesięczna dziewczynkę, więc sporo rzeczy jeszcze nas nie dotyczyło ale czuję się już pewniej, bo wiem jak reagować i co myśleć już na wszelki wypadek 😊 Jak to dobrze że jest ktoś taki jak Ty!

Po ostatnich dwóch szkoleniach inaczej patrzę na moją mała dziewczynkę. Widzę w niej małego człowieczka, którym tak jak nami wszystkimi kierują emocje. Jestem dużo bardziej spokojna, a przez to widzę że i moje dziecko jest szczęśliwe.

"Trudne emocje rodziców" - świetny kurs! Jeden z lepszych, naprawdę! 2,5h samych merytorycznych informacji, świetne wskazówki, przykłady. Doskonale motywujesz, aż się chce działać :)

Z okazji Twoich urodzin skorzystałam z promocji na kurs o złości rodziców. W końcu udało mi się przesłuchać. Jednak jak człowiek rozumie pewne mechanizmy, to życie wydaje się łatwiejsze. Bardzo Ci dziękuję, przewartościowałam kilka rzeczy, przemyślałam i uzbrojona w wiedzę pędzę dalej! :)

Tak się cieszę, że trafiłam do Ciebie. Dziękujemy razem z mężem za wszystko co robisz. Dajesz nam wsparcie i narzędzia do budowania fajnych relacji z naszymi dziećmi. Zaczęliśmy w zeszłym roku szkoleniem „Moje dziecko mnie nie słucha”, które otworzyło nam oczy. Dzięki szkoleniu „Młodsze rodzeństwo w drodze” przygotowaliśmy synka na pojawienie się młodszej siostry. Obecnie jesteśmy po pakiecie szkoleń o emocjach. Jeszcze sporo pracy przed nami, ale cieszę się, że jesteśmy bardziej świadomymi rodzicami i przede wszystkim wyrwaliśmy się z dawnych schematów, w których sami byliśmy wychowywani.

Odpieluchowanie

Jest lipiec, czyli czas kiedy duża część Rodziców intensywnie przygotowuje swoje dziecko oraz siebie (tak, siebie! ;)) na nowy etap jakim jest przedszkole. Co się z tym wiąże? Pojawiające się w głowie pytania typu „A co z pieluchą?’, „Co będzie jak nie zdążę odpieluchować dziecka?”, „Przecież jak go nie odpieluchuję to go nie przyjmą” 🙁

Niestety te obawy są dość realne, ponieważ wiele przedszkoli stawia odpieluchowanie jako warunek przyjęcia do placówki. W związku z takimi właśnie sytuacjami powstała akcja edukacyjna #pieluchawprzedszkolu, którą stworzyłam razem z Patrycją Nowak, pedagogiem i nauczycielem pracującym w przedszkolu. Jaki był cel tej akcji?

  • uświadomienie rodziców z czym wiąże się odpieluchowanie dziecka na szybko przed wrześniem
  • pokazanie jakie możliwości działania mają rodzice, kiedy usłyszą o takim warunku

To, co jest ważne – do tej akcji zaprosiłam Patrycję, ponieważ chciałam mieć perspektywę z dwóch stron: moją, jako psychologa, który zawsze będzie stał murem za dziećmi, ich potrzebami i emocjami, oraz osoby po drugiej stronie barykady, która powie jak naprawdę jest w tego typu placówkach. Dzisiejszy artykuł jest podsumowaniem mojej perspektywy, a na poznanie perspektywy Patrycji zaproszę Was do oddzielnego wpisu, który znajdziesz w artykule: Odpieluchowanie okiem nauczyciela pracującego w przedszkolu 🙂

 

Najbardziej optymalne warunki do odpieluchowania dziecka

 

Przede wszystkim spokój, spokój i jeszcze raz spokój. Potrzebny jest też czas. Nie wolno wywierać na dziecku presji, nakłaniać go, pospieszać ani tym bardziej krytykować. Co się dzieje, kiedy robimy to ze swego rodzaju ciśnieniem, w tak zwanym trybie „na łeb na szyję” ? Nie ma wtedy ani spokoju, ani swobody, ani czasu. Jest za to presja, pośpiech oraz trudne emocje. Emocje nasze – rodziców (bo musimy zdążyć!), a następnie dziecka, które chłonie to, co się dzieje w nas.

Poza tym, odpieluchowania powinniśmy się podjąć wtedy, kiedy w życiu dziecka nie ma żadnych innych ważnych i stresujących wydarzeń. Dlaczego? Ponieważ tego typu zmiany generują kolejne trudne emocje, z którymi dziecko musi sobie poradzić, co jest dla niego bardzo dużym kosztem do poniesienia.

 

 

Jak ma się do tego adaptacja?

 

Adaptacja to jeden z najważniejszych i najbardziej stresujących momentów w życiu małego dziecka. To kompletnie nie jest moment na to, żeby zgrać te dwie rzeczy (adaptacja + odpieluchowanie) ze względu na to, ile one kosztują dziecko emocji i stresu. Kiedy jest czas przygotowań, w małym przedszkolaku pojawia się dużo różnych emocji: niepewność, ekscytacja, radość, strach, smutek…  Dziecko przeżywa, ponieważ będzie to dla niego coś nowego, w związku z czym większość jego zasobów jest kierowana właśnie w ten obszar. Kiedy dokładamy do tego szybkie odpieluchowanie – dokładamy presję, stres, pośpiech, nerwy, krytykę… Jak zatem to małe dziecko ma sobie z tym poradzić?

 

Odpieluchowanie dziecka bez dziecka?

 

Niestety nie tędy droga. ODPIELUCHOWANIE TO OBSZAR, W KTÓRYM NIC NIE ZROBIMY BEZ DZIECKA. Nawet jeśli osoby z naszego otoczenia (dziadkowie, znajomi, przedszkole) będą chciały i mówiły że to już czas, jeśli Wasze dziecko nie będzie chciało i nie będzie gotowe na ten proces – nie zrobicie tego.

Warto również wiedzieć, że tak w przyrodzie jest, że im bardziej jedna strona napiera (w tym przypadku rodzic), tym bardziej druga strona stawia opór (w tym przypadku dziecko). Ten opór może następnie przekształcić się w blokadę, której będzie bardzo trudno się pozbyć. Mimo stosunkowo krótkiego nacisku ze strony Rodzica, może być konieczne cofnięcie się do samego początku procesu.

Dodatkowo pamiętajmy, że odpieluchowanie najczęściej odbywa się w wieku między 2 a 3 rokiem życia, a rozwojowo jest to czas silnej autonomii, pokazywania niezależności, walki o swoje, chęci decydowania – szczególnie w kwestiach fizjologicznych. To wszystko może ten opór zwiększać jeszcze bardziej, czyli będziemy walczyć z przysłowiowymi wiatrakami.

 

 

Odpieluchowanie pozorne

 

Nawet jeśli jakimś cudem uda nam się odpieluchować dziecko przed wrześniem, to pojawia się wówczas pytanie „Czy dziecko jest faktycznie odpieluchowane?”. Dlaczego? Ponieważ dość często jest ono odpieluchowane jedynie pozorne. Co to znaczy? To, że dziecko musi sobie pofunkcjonować na spokojnie w nowym układzie załatwiania potrzeb fizjologicznych (zamiast w pieluszkę to do nocnika bądź muszli). Potrzeba zwyczajnie czasu, którego dziecko nie ma, jeśli od razu, świeżo po odpieluchowaniu jest wrzucane na głęboką wodę do przedszkola. W domu dziecko wie, gdzie jest łazienka, wie, że może poprosić rodziców o pomoc, wie, że nic się nie stanie jak mu się przydarzy wpadka. Natomiast w przedszkolu dziecko nie wie jak powiedzieć, czy w ogóle powiedzieć, czy powinno iść samo czy są jakieś konkretne zasady + toaleta nie jest dobrze znanym mu miejscem. To wszystko powoduje brak poczucia bezpieczeństwa u dziecka, a tym samym możliwe dalsze trudności w tym obszarze.

O jakich trudnościach mowa? Np. o sytuacjach, kiedy dziecko zaczyna posikiwać w majteczki (a przecież jest już odpieluchowane) lub zaczyna wstrzymywać (a przecież jest już odpieluchowane), licząc na to, że wytrzyma do czasu kiedy rodzic je odbierze i będzie mogło załatwić się na spokojnie w domu. Pierwsza trudność może wynikać ze stresu jaki przeżywa dziecko – nie zdążyło się oswoić z sytuacją i nie wie jak to wszystko skontrolować. Druga trudność może wynikać również ze stresu oraz z wyżej wspomnianego braku poczucia bezpieczeństwa. Niestety tego typu sytuacje mogą mieć swoje poważne konsekwencje zdrowotne (m. in. zaparcia czy nietrzymanie moczu) oraz psychiczne dla dziecka.

 

 

Działania rodziców

 

Chciałabym, aby jasno wybrzmiało to, że jako Rodzice macie prawo „walczyć” o przyjęcie dziecka pomimo braku odpieluchowania.  Nie chodzi oczywiście o robienie awantury 😉 Po prostu warto pójść i powiedzieć szczerze jak wygląda Wasza sytuacja: że macie w sobie otwartość i chęci na przeprowadzenie tego procesu, ale póki co czekacie na dziecko, ponieważ bez niego nic nie zrobicie. Warto w takiej rozmowie podeprzeć się specjalistycznymi artykułami jak ten, który teraz czytacie lub TEN, który napisałam jakiś czas temu w odpowiedzi na namawianie przez innych specjalistów do jak najwcześniejszego odpieluchowania dziecka.

Jestem zdecydowanie zwolenniczką komunikacji, dlatego uważam, że od rozmowy i prób znalezienia kompromisu należy zacząć. Nie od przyjęcia warunku odpieluchowania jako „być albo nie być” + zabrania się od razu za szybkie odpieluchowanie. Warto zapytać dlaczego wybrane przedszkole nie chce przyjąć dziecka z pieluchą i w zależności od przyczyn, poszukać wspólnie rozwiązania 🙂 Może pomoże Wam też artykuł o współpracy między rodzicami a nauczycielami pracującymi w  żłobkach/przedszkolach?

 

 

Podsumowanie

 

Mam nadzieję, że po tym artykule wiecie już, że ODPIELUCHOWANIE DZIECKA NA SZYBKO, ŻEBY TYLKO ZDĄŻYĆ PRZED WRZEŚNIEM, JEST OPCJĄ NAJGORSZĄ Z MOŻLIWYCH. Absolutnie nie ma tam warunków, które są dobre dla dziecka, i których ono potrzebuje, aby się swobodnie odpieluchować. Wszystko jest niestety odwrotnie 🙁 Dlatego zalecam podjęcie tego tematu (o ile oczywiście dziecko jest na to gotowe) odpowiednio wcześniej, tak, aby miało ono czas na przyzwyczajenie się do korzystania z majteczek i toalety zamiast pampersów. Jeśli nie jest to możliwe ze względu na brak rozwojowej gotowości malucha, należy zaczekać, aż dziecko zaadaptuje się na spokojnie w przedszkolu, a dopiero w kolejnym kroku można spróbować podjąć próbę odpieluchowania. Wszystko po kolei.

A już za kilka dni zaproszę Was do przeczytania rozmowy z Patrycją. Porozmawiamy sobie m.in. o tym dlaczego przedszkola stawiają taki warunek, czy mają do tego podstawy prawne, jakie pole do działania w takiej sytuacji ma Rodzic, czy placówki są otwarte na różne rozwiązania etc. Tymczasem już teraz możecie zerknąć na stronę Patrycji, ponieważ tam również znajdziecie kilka naprawdę dobrych artykułów! 🙂

P.S. Akcja #pieluchawprzedszkolu dotyczyła sytuacji, w których dziecko rozwojowo potrzebuje jeszcze chwili na odpieluchowanie, i tego, że ten fakt nie może dyskwalifikować go w procesie rekrutacji, ani pozbawiać możliwości rozpoczęcia uczęszczania do placówki. Miała być wsparciem rodziców w sytuacji kiedy dostają oni informację „Przyjmujemy tylko bez pieluchy”.

Artykuły o podobnej tematyce, które mogą Cię zaciekawić i pogłębić temat:

Odpieluchowanie okiem nauczyciela pracującego w przedszkolu

Odpieluchowanie

Konsultacje / Dodatkowe wsparcie

Opinie

Na co dzień korzystam z ogromu wiedzy, jaki Pani Dominika przekazuje w mediach społecznościowych i swoim blogu. W sytuacji kryzysowej skorzystałam z telekonsultacji, w trakcie której dostałam konkretne porady wsparte szeroką wiedzą w zakresie psychologii dziecięcej. Polecam z całego serca!

Pani Dominika jest dla mnie ogromnym wsparciem na mojej macierzyńskiej drodze. Niemal każdego dnia czerpię z ogromu wiedzy przekazywanej za pośrednictwem mediów społecznościowych. W trudniejszym momencie skorzystałam z konsultacji indywidualnych, podczas których pani Dominika z dużym zaangażowaniem udzieliła porady i wsparcia.

Pani Dominika to niezwykle ciepła, miła i sympatyczna osoba. Świetnie odnajduję się temacie emocji małych dzieci, bardzo Nam pomogła. Ma ogromną wiedzę na ten temat. Wytłumaczyła wszystko w bardzo prosty, zrozumiały dla Nas sposób popierając wszystko przykładami, które pozwoliły zobrazować nasz problem i to jak go naprawić. Pani Dominika bardzo profesjonalnie i indywidualnie podchodzi do każdego, szuka różnych sposobów rozwiązania problemu bardzo serdecznie polecamy!!!

Dominika to odpowiednia osoba na odpowiednim "stanowisku"! Zawsze można na nią liczyć, na jej niezawodne rady, wsparcie, zrozumienie, zaangażowanie oraz ogromną chęć pomocy w rozwiązywaniu problemów. Korzystaliśmy z konsultacji przez Skype oraz e-mailowo. Polecam każdemu rodzicowi również szkolenia online autorstwa Dominiki, nie ma takiej ceny, której nie dałoby się za tak profesjonalne wsparcie i wiedzę.

Pani Dominika jest bardzo ciepłą i miłą osobą, z którą bardzo przyjemnie się rozmawia. Dodatkowo posiada dużą I fachową wiedzę na temat rozwoju dzieci, ich emocji, zachowań. Konkretne rady z przykładami jak sobie radzić w trudnych sytuacjach - to jest to czego oczekiwałam. Polecam serdecznie panią Dominikę!

Ogromna wiedza o małych ludziach. Wszystko dokładnie opisane, wyjaśnione. Widać bardzo duże zaangażowanie. Poza tym pani Dominika to pełna empatii i bardzo sympatyczna osoba. Ja się od Pani Dominiki bardzo dużo nauczyłam i polecam wszystkim :)

Bardzo polecam Panią Dominikę. Wspaniała osoba, która w bardzo przyjazny i profesjonalny sposób podchodzi do tematu, pomaga rozwiać wątpliwości i rozwiązać problemy. Wszystko spokojnie i dokładnie tłumaczy, zawsze odpowiada na pytania. Korzystałam z usług Pani Dominiki już kilka razy i jeśli będzie taka potrzeba to z pewnością zgłoszę się do niej ponownie.

To co mi dały te szkolenia, to taki wewnętrzny spokój … poczucie, że mimo trudności dam radę. Myślałam, że rozumiem moje dziecko, ale teraz wiem, że rozumiem go bardziej i mam wrażenie, że mogę stać się lepszą mamą. Doszłam jednak do wniosku, że nie mogę Cię oglądać wieczorem, bo później za dużo mi w głowie wiruje i spać nie mogę, tylko zapisuję to co najważniejsze w moim szkoleniowym notatniku. Także byłam niewyspana przez kilka ostatnich dni :), ale za to jestem doedukowana! Jeszcze raz ogromne dzięki za te szkolenia, za świetną atmosferę, umiejętność trafiania do ludzi, przykłady i wsparcie w rodzicielstwie.

Twój sposób przekazywania wiedzy jest rewelacyjny – wiele z tych informacji czytałam w poradnikach albo jeszcze pamiętam ze studiów, ale sucha teoria niepoparta żadnym przykładem trudno wchodzi do głowy i jakoś tak nie dociera do człowieka. U Ciebie mnóstwo przykładów z życia codziennego i Twój spokojny głos sprawiają, że wiedzę się chłonie natychmiast. :)

Po ostatnich dwóch szkoleniach inaczej patrzę na moją mała dziewczynkę. Widzę w niej małego człowieczka, którym tak jak nami wszystkimi kierują emocje. Jestem dużo bardziej spokojna, a przez to widzę że i moje dziecko jest szczęśliwe. Cieszę się każda chwila razem. Mimo że nie zawsze jest kolorowo, jestem zmęczona czy nie wyrabiam się, to staram się widzieć pozytywy😊

Chciałam tylko napisać, że wczorajsze szkolenie było rewelacyjne! Jestem bardzo pokrzepiona tą wiedzą. Mimo że mam blisko 11 miesięczna dziewczynkę, więc sporo rzeczy jeszcze nas nie dotyczyło, ale czuję się już pewniej bo wiem jak reagować i co myśleć już na wszelki wypadek 😊 Jak to dobrze że jest ktoś taki jak Ty!

Obejrzałam całe szkolenie i jestem pod absolutnym wrażeniem Twojej pracy! Po pierwsze opowiedziałaś o wielu zachowaniach mojego dziecka, część z nich dopiero zaczyna się pojawiać. Dzięki temu przestałam właściwie automatycznie denerwować się płaczem córeczki. Teraz wiem że jest on potrzebny, a wcześniej po prostu mnie paraliżował. Przekazałaś mi tak dużo wiedzy i wskazówek, że nie sposób się do wszystkiego odnieść teraz na bieżąco, ale jestem przekonana że będę wracała do nagrania wielokrotnie :)

W szkoleniach najbardziej podoba mi się Twoje szybkie tempo, konkret i to, że gołym okiem widać że wiesz co mówisz, jesteś pewna siebie i swojej wiedzy. Miło jest patrzeć jak czujesz się w tym taka… swobodna, z żarcikiem i mrugnięciem oka co jakiś czas jako przerywnik. Widać, że to czym się z nami dzielisz to Twoja pasja i ‚konik’- to jest ekstra. I to daje mi super poczucie spokoju że jesteś właściwą osobą do słuchania i do podążania za Twoimi wskazówkami. Jesteś naprawdę bardzo profesjonalna. :)

Obejrzałam właśnie szkolenie. Jestem ogromnie zadowolona. :) Pierwszy raz mam aż 7 stron notatek.
Jestem pod wrażeniem Twojego uporządkowania i podzielnej uwagi! Widać, że kochasz to, co robisz, bo nawet "po czasie" zamiast szybko uciekać, jeszcze podawałaś kolejne przygody, bardzo to doceniam. Super, że są z życia wzięte, a Ty jesteś bardzo otwarta, miło się Ciebie słucha :) Na pewno będę wracać po kolejną wiedzę.

Jestem właśnie świeżo po obejrzeniu webinaru "Trudne emocje u dziecka" i muszę powiedzieć, że bardzo mi się podobał. Ogrom rzetelnej wiedzy, teoria jak i przykłady z życia wzięte. Czyli to co lubię najbardziej!

Obejrzałam całe szkolenie i jestem pod absolutnym wrażeniem Twojej pracy. Po pierwsze opowiedziałaś o wielu zachowaniach mojego dziecka, część z nich dopiero zaczyna się pojawiać. Dzięki temu przestałam właściwie automatycznie denerwować się płaczem córeczki. Teraz wiem że jest on potrzebny, a wcześniej po prostu mnie paraliżował. Przekazałaś mi tak dużo wiedzy i wskazówek, że nie sposób się do wszystkiego odnieść teraz na bieżąco, ale jestem przekonana że będę wracała do nagrania wielokrotnie.

Wczorajsze szkolenie było rewelacyjne! Jestem bardzo pokrzepiona tą wiedza. Mimo, że mam blisko 11 miesięczna dziewczynkę, więc sporo rzeczy jeszcze nas nie dotyczyło ale czuję się już pewniej, bo wiem jak reagować i co myśleć już na wszelki wypadek 😊 Jak to dobrze że jest ktoś taki jak Ty!

Po ostatnich dwóch szkoleniach inaczej patrzę na moją mała dziewczynkę. Widzę w niej małego człowieczka, którym tak jak nami wszystkimi kierują emocje. Jestem dużo bardziej spokojna, a przez to widzę że i moje dziecko jest szczęśliwe.

"Trudne emocje rodziców" - świetny kurs! Jeden z lepszych, naprawdę! 2,5h samych merytorycznych informacji, świetne wskazówki, przykłady. Doskonale motywujesz, aż się chce działać :)

Z okazji Twoich urodzin skorzystałam z promocji na kurs o złości rodziców. W końcu udało mi się przesłuchać. Jednak jak człowiek rozumie pewne mechanizmy, to życie wydaje się łatwiejsze. Bardzo Ci dziękuję, przewartościowałam kilka rzeczy, przemyślałam i uzbrojona w wiedzę pędzę dalej! :)

Tak się cieszę, że trafiłam do Ciebie. Dziękujemy razem z mężem za wszystko co robisz. Dajesz nam wsparcie i narzędzia do budowania fajnych relacji z naszymi dziećmi. Zaczęliśmy w zeszłym roku szkoleniem „Moje dziecko mnie nie słucha”, które otworzyło nam oczy. Dzięki szkoleniu „Młodsze rodzeństwo w drodze” przygotowaliśmy synka na pojawienie się młodszej siostry. Obecnie jesteśmy po pakiecie szkoleń o emocjach. Jeszcze sporo pracy przed nami, ale cieszę się, że jesteśmy bardziej świadomymi rodzicami i przede wszystkim wyrwaliśmy się z dawnych schematów, w których sami byliśmy wychowywani.

Odpieluchowanie vs przyjęcie do przedszkola

Dominika: Patrycja, poprosiłam Cię o rozmowę, ponieważ chciałabym poznać Twój punkt widzenia w temacie nieodpieluchowanych dzieci i ich uczęszczania do przedszkola. Moje zdanie jako psychologa rodzice już znają. Czas, aby poznali perspektywę drugiej strony, czyli osoby pracującej w takiej placówce.

Na początek pytanie najważniejsze: czy przedszkola mogą stawiać warunek typu „Jak dziecko ma pieluchę, to go nie przyjmiemy”? Czy mają do tego jakąś podstawę prawną, jakiś zapis, paragraf? Czy mogą nie przyjąć 2,5 lub 3 latka tylko dlatego, że korzysta jeszcze z pieluszek?

Patrycja: Dominika, bardzo dziękuję Ci za zaproszenie do rozmowy 🙂 Temat nieodpieluchowania przed rozpoczęciem edukacji przedszkolnej jest tematem trudnym, będącym nierzadko źródłem nieporozumień i konfliktów na linii rodzic-przedszkole. Z mojego doświadczenia zawodowego i informacji od innych nauczycieli wynika, że wiele przedszkoli taki warunek stawia. Sama zastanawiałam się z czego to wynika i przewertowałam w tym celu Ustawę Prawo Oświatowe jako nadrzędny obowiązujący dokument prawny. Jak się możesz domyślić, nie znalazłam żadnego zapisu, który mówiłby, że dziecko rozpoczynające edukację przedszkolną musi być samodzielne w zakresie zaspokajania potrzeb fizjologicznych. W ustawie są natomiast punkty, które mówią o tym, że:

  1. Dzieci w wieku 3-5 lat mają prawo do korzystania z wychowania przedszkolnego w przedszkolu, oddziale przedszkolnym w szkole podstawowej lub innej formie wychowania przedszkolnego.
  2. Dziecko uzyskuje prawo, o którym mowa w ust. 6, z początkiem roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończy 3 lata.

Ustawa Prawo Oświatowe, rozdział  2, art. 31, punkt 6 i 7.

Świadczy to o tym, że każdy trzylatek ma prawo do objęcia go edukacją przedszkolną bezwarunkowo, niezależnie od jego poziomu samodzielności. Z 2,5-latkami jest o tyle trudniej, że są one przyjmowane do przedszkoli warunkowo, ale logika podpowiada, że powinny być traktowane analogicznie jak trzylatki, skoro trafiają do przedszkoli.

 

Dominika: To w takim razie dlaczego przedszkola nie chcą przyjmować dzieci nieodpieluchowanych? Nie chce im się? Czy faktycznie jest coś na rzeczy co sprawia, że taki warunek przyjęcia się pojawia?

 

Patrycja: Gdybym użyła stwierdzenia „nie chce im się” pewnie duża grupa nauczycieli i dyrektorów mogłaby się oburzyć. Bo to nie zawsze wynika z braku chęci. Najczęstszym problemem jest brak wystarczającej ilości kadry, która pracuje w najmłodszej grupie. Niestety dodatkowa osoba zatrudniona jako „pomoc nauczyciela” nadal nie jest standardem w wielu placówkach. Dodatkową trudnością jest fakt, że grupy w przedszkolach są bardzo liczne (zwykle 25 dzieci), więc jeden nauczyciel nie jest w stanie odpowiedzieć na potrzeby każdego z dzieci i zmienić pieluszkę o odpowiedniej porze. Sam moment adaptacji, czyli pierwsze tygodnie i miesiące pobytu trzyletnich dzieci w przedszkolu, jest na tyle trudnym czasem, pełnym chaosu, płaczu i trudności organizacyjnych, że obowiązek regularnego zmieniania pieluszek wydaje się być już gwoździem do trumny dla kadry pedagogicznej. Być może dlatego stawia się na jak najszybsze usamodzielnienie dzieci nie tylko w zakresie korzystania z toalety, ale też spożywania posiłków czy ubierania się.

Nauczyciele i dyrektorzy odwołują się również do braku warunków do przewijania dzieci – przedszkolne łazienki nie są wyposażone w przewijaki, bo nie wymagają tego przepisy sanitarne. Skoro osoby tworzące prawo nie widziały potrzeby zorganizowania takiego miejsca, to daje furtkę do intepretacji, że takich nieodpieluchowanych dzieci nie powinno się przyjmować do placówki.

Warto nadmienić, że ustawie, którą przywoływałam, nie podlegają przedszkola prywatne, w związku z tym tam sytuację reguluje właściciel/dyrektor odpowiednim zapisem. W placówkach publicznych istnieje również prawo wewnętrzne, tzw. statut przedszkola, w którym nierzadko umieszcza się zapis o konieczności odpieluchowania dziecka przed rozpoczęciem edukacji i do niego odwołuje się podczas pierwszych spotkań z rodzicami.


Dominika: Ok, pomijając przyczyny, które są teoretycznie nie do przeskoczenia, jak np. braki kadrowe– czy są jakiekolwiek szanse na negocjacje i porozumienie w tych kwestiach?

 

Patrycja: Ciężko mi uogólniać, bo wierzę i wiem, że są przedszkola, w których ten problem nie występuje, a dzieci noszące pieluszki są należycie zaopiekowane. Niestety jest też cała masa placówek, które stoją twardo przy swoim stanowisku i twierdzą, że dziecko w pieluszce nie może być przedszkolakiem.  Wynika to moim zdaniem z przekonania, że trening czystości u dziecka zależy wyłącznie od woli i zaangażowania rodzica, a pieluszka u dziecka w wieku trzech lat to efekt wyłącznie lenistwa i zaniedbania rodzicielskich obowiązków. Obie dobrze wiemy, że tak nie jest – dziecko musi wykazywać gotowość do odpieluchowania, a sam proces nie rozpocznie się bez jego woli. Tutaj też muszę wspomnieć o tym, do czego jako przedstawicielce kadry pedagogicznej ciężko się przyznać – nauczyciele i osoby pracujące z dziećmi nie posiadają aktualnej wiedzy o rozwoju dziecka w tym zakresie i budują swoje przekonania na mitach. Chciałabym i życzę tego sobie i wszystkim nam, żeby świadomość i otwartość na potrzeby dziecka w placówkach dla dzieci była coraz większa, a chęć dialogu i wypracowania porozumienia w tej kwestii – normą.


Dominika: Ojjj bardzo mnie boli ten brak aktualnej wiedzy, szczególnie u osób, które zajmują się dziećmi i pracują w takim, a nie innym miejscu… Dlatego zawsze zachęcam rodziców, aby dzielili się z nauczycielami wiedzą, którą sami mają, zdobytą chociażby na takich profilach specjalistycznych jak mój.

A powiedz jeszcze: co jest lepsze dla przedszkola: dziecko odpieluchowane pozornie czy dziecko korzystające jeszcze z pieluch? Przypomnę, że mówimy o dzieciach, które rozwojowo potrzebują jeszcze chwili na odpieluchowanie. Rodzice są otwarci, chętni, czekają po prostu na gotowość dziecka.

 

Patrycja: Z mojego doświadczenia wynika, że nie jest łatwo opanować i nadążyć z przebieraniem mokrych ubranek dzieciom, które zostały odpieluchowane na szybko, tuż przed wrześniem i fakt, że nie noszą pieluszki nie sprawił magicznie, że ze wszystkimi potrzebami zdążą do toalety. Kiedy najczęściej zdarzają się wpadki? Podczas absorbującej zabawy, w trakcie pobytu na placu zabaw czy spacerze, kiedy nie mamy dostępu do toalety w każdej chwili albo podczas leżakowania. Wydaje mi się, że sama zmiana pieluszki w tym intensywnym czasie adaptacji byłaby dużo prostsza dla nauczycieli czy pań technicznych niż kilkukrotne przebieranie jednego dziecka z mokrych ubranek. A i samego malucha nie narażalibyśmy na niepotrzebny stres czy poczucie winy, że po raz kolejny trzeba przebierać majteczki i spodenki. Jestem za tym, żeby proces odpieluchowywania u dzieci, które nie były na niego gotowe przed pójściem do przedszkola, inicjować wtedy, kiedy będą znały organizację przedszkola, zasady panujące w grupie i poczują się w niej bezpiecznie.

 

Dominika: Bardzo jest mi bliskie Twoje podejście 😊 A czy przedszkole pomoże ewentualnie odpieluchować dziecko? Na co można liczyć po tej drugiej stronie?

 

Patrycja: Przedszkole powinno współuczestniczyć w odpieluchowywaniu. Co mam na myśli? Sam proces powinien zostać zainicjowany w domu i być prowadzony przez rodzica. Wynika to z tego, że odpieluchowywanie wymaga czasu, obserwacji zachowań i sygnałów u dziecka, szybkiej reakcji na zgłoszenie potrzeby i naukę technicznych czynności z nią związanych. Najlepsze warunki do tego dziecko ma w domu – zna swoją łazienkę, korzysta z własnego nocnika, ma rodzica na wyłączność i może liczyć w każdej chwili na pomoc. Zadaniem przedszkola, a więc nauczycieli, nie jest prowadzenie procesu, ale jego monitorowanie, wspieranie, pomaganie dziecku w łazience i przede wszystkim – bycie w stałym kontakcie z rodzicami. Współpraca, dobra komunikacja oraz wzajemna życzliwość rodziców i nauczycieli może przyczynić się do szybkiego i łagodnego odpieluchowania oraz usamodzielnienia dziecka.


Dominika: A lepiej odpieluchować całkowicie w domu czy też zaangażować przedszkole? Bo jak myślę, o dzieciach, które będą w procesie odpieluchowania już po zaadaptowaniu się w placówce, to jeśli rodzice mieliby robić to sami, musieliby zrobić przerwę dziecku w uczęszczaniu do przedszkola, i to niemałą, co dla mnie nie ma zbytnio sensu… Jak dla mnie w trakcie odpieluchowywania powinno się normalnie posyłać dziecko do placówki.

 

Patrycja: Odpieluchowanie to nie jest tylko pozbycie się pieluszki i rozwinięcie umiejętności korzystania z toalety czy nocnika, ale trwanie w takim układzie przez kilka tygodni i całkowite oswojenie się z tematem. W związku z tym nie widzę możliwości, żeby rodzic poświęcił swój urlop w pracy i te kilka tygodni spędzał czas z dzieckiem w domu na odpieluchowywaniu. Jestem zdania, że dziecko powinno normalnie uczęszczać w tym czasie do przedszkola. Powinno też móc liczyć na pomoc ze strony nauczycieli i wsparcie.


Dominika: Wiem, że to nie do końca pytanie do Ciebie, bo pracujesz w przedszkolu, a nie w żłobku, ale jest sporo rodziców, którzy mają obawy o zbyt wczesne sadzanie dziecka na nocnik, np. 16 czy 18 mcy. Chciałabym jednak ten wątek poruszyć i jasno powiedzieć, że to jeszcze nie jest czas, oraz że personel w żłobku nigdy nie powinien zacząć robić tego bez konsultacji z rodzicem. Poza tym, rodzic zawsze ma prawo powiedzieć, że się nie zgadza na sadzanie dziecka, nawet jeśli taka jest praktyka i inne dzieci też są sadzane. To rodzic decyduje o tym, co się dzieje z jego dzieckiem, a osoby pracujące w takich placówkach powinny to uszanować.

 

Patrycja: Jestem tego samego zdania. Podobnie powinno być w przedszkolu – dialog rodzica i nauczyciela, ustalanie pewnych działań wobec dziecka, nieustanna komunikacja i wspólny front. Nie wyobrażam sobie działać wbrew woli i zdaniu rodzica, nawet jeżeli byłabym przekonana o słuszności swoich działań.

 

Dominika: Patrycja, bardzo Ci dziękuję za tę rozmowę. Mam nadzieję, że udało nam się odpowiedzieć na najbardziej nurtujące rodziców pytania w tym obszarze. Chciałabym, aby osób z takim podejściem jak Twoje było jak najwięcej… w końcu chodzi o dobro dzieci 😊 Uważam też, że jeśli rozmowy rodziców z nauczycielami czy dyrekcją nie przyniosły oczekiwanych rezultatów, to zdecydowanie warto jest rozważyć znalezienie innej placówki. Takiej, która będzie bardziej otwarta i elastyczna, która będzie brała pod uwagę rozwój dziecka, jego indywidualny rytm i potrzeby.

 

 

Moim Gościem była Patrycja Nowak – pedagog i nauczyciel wychowania przedszkolnego.

Zapraszam Was na jej stronę internetową Przedszkojak, gdzie znajdziecie sporo ważnej i wartościowej wiedzy w temacie przedszkola i przedszkolaków 🙂

Artykuły o podobnej tematyce, które mogą Cię zaciekawić i zgłębić temat:

Odpieluchowanie

Odpieluchowanie vs przyjęcie do przedszkola

Konsultacje / Dodatkowe wsparcie

Opinie

Na co dzień korzystam z ogromu wiedzy, jaki Pani Dominika przekazuje w mediach społecznościowych i swoim blogu. W sytuacji kryzysowej skorzystałam z telekonsultacji, w trakcie której dostałam konkretne porady wsparte szeroką wiedzą w zakresie psychologii dziecięcej. Polecam z całego serca!

Pani Dominika jest dla mnie ogromnym wsparciem na mojej macierzyńskiej drodze. Niemal każdego dnia czerpię z ogromu wiedzy przekazywanej za pośrednictwem mediów społecznościowych. W trudniejszym momencie skorzystałam z konsultacji indywidualnych, podczas których pani Dominika z dużym zaangażowaniem udzieliła porady i wsparcia.

Pani Dominika to niezwykle ciepła, miła i sympatyczna osoba. Świetnie odnajduję się temacie emocji małych dzieci, bardzo Nam pomogła. Ma ogromną wiedzę na ten temat. Wytłumaczyła wszystko w bardzo prosty, zrozumiały dla Nas sposób popierając wszystko przykładami, które pozwoliły zobrazować nasz problem i to jak go naprawić. Pani Dominika bardzo profesjonalnie i indywidualnie podchodzi do każdego, szuka różnych sposobów rozwiązania problemu bardzo serdecznie polecamy!!!

Dominika to odpowiednia osoba na odpowiednim "stanowisku"! Zawsze można na nią liczyć, na jej niezawodne rady, wsparcie, zrozumienie, zaangażowanie oraz ogromną chęć pomocy w rozwiązywaniu problemów. Korzystaliśmy z konsultacji przez Skype oraz e-mailowo. Polecam każdemu rodzicowi również szkolenia online autorstwa Dominiki, nie ma takiej ceny, której nie dałoby się za tak profesjonalne wsparcie i wiedzę.

Pani Dominika jest bardzo ciepłą i miłą osobą, z którą bardzo przyjemnie się rozmawia. Dodatkowo posiada dużą I fachową wiedzę na temat rozwoju dzieci, ich emocji, zachowań. Konkretne rady z przykładami jak sobie radzić w trudnych sytuacjach - to jest to czego oczekiwałam. Polecam serdecznie panią Dominikę!

Ogromna wiedza o małych ludziach. Wszystko dokładnie opisane, wyjaśnione. Widać bardzo duże zaangażowanie. Poza tym pani Dominika to pełna empatii i bardzo sympatyczna osoba. Ja się od Pani Dominiki bardzo dużo nauczyłam i polecam wszystkim :)

Bardzo polecam Panią Dominikę. Wspaniała osoba, która w bardzo przyjazny i profesjonalny sposób podchodzi do tematu, pomaga rozwiać wątpliwości i rozwiązać problemy. Wszystko spokojnie i dokładnie tłumaczy, zawsze odpowiada na pytania. Korzystałam z usług Pani Dominiki już kilka razy i jeśli będzie taka potrzeba to z pewnością zgłoszę się do niej ponownie.

To co mi dały te szkolenia, to taki wewnętrzny spokój … poczucie, że mimo trudności dam radę. Myślałam, że rozumiem moje dziecko, ale teraz wiem, że rozumiem go bardziej i mam wrażenie, że mogę stać się lepszą mamą. Doszłam jednak do wniosku, że nie mogę Cię oglądać wieczorem, bo później za dużo mi w głowie wiruje i spać nie mogę, tylko zapisuję to co najważniejsze w moim szkoleniowym notatniku. Także byłam niewyspana przez kilka ostatnich dni :), ale za to jestem doedukowana! Jeszcze raz ogromne dzięki za te szkolenia, za świetną atmosferę, umiejętność trafiania do ludzi, przykłady i wsparcie w rodzicielstwie.

Twój sposób przekazywania wiedzy jest rewelacyjny – wiele z tych informacji czytałam w poradnikach albo jeszcze pamiętam ze studiów, ale sucha teoria niepoparta żadnym przykładem trudno wchodzi do głowy i jakoś tak nie dociera do człowieka. U Ciebie mnóstwo przykładów z życia codziennego i Twój spokojny głos sprawiają, że wiedzę się chłonie natychmiast. :)

Po ostatnich dwóch szkoleniach inaczej patrzę na moją mała dziewczynkę. Widzę w niej małego człowieczka, którym tak jak nami wszystkimi kierują emocje. Jestem dużo bardziej spokojna, a przez to widzę że i moje dziecko jest szczęśliwe. Cieszę się każda chwila razem. Mimo że nie zawsze jest kolorowo, jestem zmęczona czy nie wyrabiam się, to staram się widzieć pozytywy😊

Chciałam tylko napisać, że wczorajsze szkolenie było rewelacyjne! Jestem bardzo pokrzepiona tą wiedzą. Mimo że mam blisko 11 miesięczna dziewczynkę, więc sporo rzeczy jeszcze nas nie dotyczyło, ale czuję się już pewniej bo wiem jak reagować i co myśleć już na wszelki wypadek 😊 Jak to dobrze że jest ktoś taki jak Ty!

Obejrzałam całe szkolenie i jestem pod absolutnym wrażeniem Twojej pracy! Po pierwsze opowiedziałaś o wielu zachowaniach mojego dziecka, część z nich dopiero zaczyna się pojawiać. Dzięki temu przestałam właściwie automatycznie denerwować się płaczem córeczki. Teraz wiem że jest on potrzebny, a wcześniej po prostu mnie paraliżował. Przekazałaś mi tak dużo wiedzy i wskazówek, że nie sposób się do wszystkiego odnieść teraz na bieżąco, ale jestem przekonana że będę wracała do nagrania wielokrotnie :)

W szkoleniach najbardziej podoba mi się Twoje szybkie tempo, konkret i to, że gołym okiem widać że wiesz co mówisz, jesteś pewna siebie i swojej wiedzy. Miło jest patrzeć jak czujesz się w tym taka… swobodna, z żarcikiem i mrugnięciem oka co jakiś czas jako przerywnik. Widać, że to czym się z nami dzielisz to Twoja pasja i ‚konik’- to jest ekstra. I to daje mi super poczucie spokoju że jesteś właściwą osobą do słuchania i do podążania za Twoimi wskazówkami. Jesteś naprawdę bardzo profesjonalna. :)

Obejrzałam właśnie szkolenie. Jestem ogromnie zadowolona. :) Pierwszy raz mam aż 7 stron notatek.
Jestem pod wrażeniem Twojego uporządkowania i podzielnej uwagi! Widać, że kochasz to, co robisz, bo nawet "po czasie" zamiast szybko uciekać, jeszcze podawałaś kolejne przygody, bardzo to doceniam. Super, że są z życia wzięte, a Ty jesteś bardzo otwarta, miło się Ciebie słucha :) Na pewno będę wracać po kolejną wiedzę.

Jestem właśnie świeżo po obejrzeniu webinaru "Trudne emocje u dziecka" i muszę powiedzieć, że bardzo mi się podobał. Ogrom rzetelnej wiedzy, teoria jak i przykłady z życia wzięte. Czyli to co lubię najbardziej!

Obejrzałam całe szkolenie i jestem pod absolutnym wrażeniem Twojej pracy. Po pierwsze opowiedziałaś o wielu zachowaniach mojego dziecka, część z nich dopiero zaczyna się pojawiać. Dzięki temu przestałam właściwie automatycznie denerwować się płaczem córeczki. Teraz wiem że jest on potrzebny, a wcześniej po prostu mnie paraliżował. Przekazałaś mi tak dużo wiedzy i wskazówek, że nie sposób się do wszystkiego odnieść teraz na bieżąco, ale jestem przekonana że będę wracała do nagrania wielokrotnie.

Wczorajsze szkolenie było rewelacyjne! Jestem bardzo pokrzepiona tą wiedza. Mimo, że mam blisko 11 miesięczna dziewczynkę, więc sporo rzeczy jeszcze nas nie dotyczyło ale czuję się już pewniej, bo wiem jak reagować i co myśleć już na wszelki wypadek 😊 Jak to dobrze że jest ktoś taki jak Ty!

Po ostatnich dwóch szkoleniach inaczej patrzę na moją mała dziewczynkę. Widzę w niej małego człowieczka, którym tak jak nami wszystkimi kierują emocje. Jestem dużo bardziej spokojna, a przez to widzę że i moje dziecko jest szczęśliwe.

"Trudne emocje rodziców" - świetny kurs! Jeden z lepszych, naprawdę! 2,5h samych merytorycznych informacji, świetne wskazówki, przykłady. Doskonale motywujesz, aż się chce działać :)

Z okazji Twoich urodzin skorzystałam z promocji na kurs o złości rodziców. W końcu udało mi się przesłuchać. Jednak jak człowiek rozumie pewne mechanizmy, to życie wydaje się łatwiejsze. Bardzo Ci dziękuję, przewartościowałam kilka rzeczy, przemyślałam i uzbrojona w wiedzę pędzę dalej! :)

Tak się cieszę, że trafiłam do Ciebie. Dziękujemy razem z mężem za wszystko co robisz. Dajesz nam wsparcie i narzędzia do budowania fajnych relacji z naszymi dziećmi. Zaczęliśmy w zeszłym roku szkoleniem „Moje dziecko mnie nie słucha”, które otworzyło nam oczy. Dzięki szkoleniu „Młodsze rodzeństwo w drodze” przygotowaliśmy synka na pojawienie się młodszej siostry. Obecnie jesteśmy po pakiecie szkoleń o emocjach. Jeszcze sporo pracy przed nami, ale cieszę się, że jesteśmy bardziej świadomymi rodzicami i przede wszystkim wyrwaliśmy się z dawnych schematów, w których sami byliśmy wychowywani.